Er zijn enkele dingen die ik standaard doe bij een sessietje formeel mediteren..
Ik zet mezelf op een kussen.
Ik stel 30’ in op een timer.
Ik kijk schuin naar beneden (ik mediteer met de ogen open).
Ik denk even na over wat ik ga doen.
Ik neem me een aantal dingen voor (en ik denk die voornemens redelijk expliciet), zoals:
- ‘ik ga proberen me vaak af te stemmen op de lijfelijke ervaringen’,
- ‘ik ga ge-denk dat veel ruimte inneemt proberen opmerken, benoemen als ‘denken’ en dan opnieuw aansluiten bij mijn lijfelijke ervaringen van dat moment’ (ge-denk dat niet veel ruimte inneemt, dat laat ik gewoon doen terwijl ik me afstem op wat er te ervaren is),
- ‘ik ga het relaxt doen, het is geen wedstrijd, het is geen examen, het heeft geen enkele meerwaarde om te scoren, integendeel, beter om af en toe quasi te genieten van het ervaren van wat er op dat moment te ervaren is’ (‘genieten’ in de zin van er een volle zintuiglijke ervaring van te hebben, niet in de zin dat het ‘fun’ is, zoals je kan genieten van kou zelfs al is de kou erg kou, of van stappen zelfs al ben je moe).
Soms mediteer ik een tijdje en heb ik het gevoel dat het niet zo bevredigend is als het al geweest is.
Er kan een gevoel zijn dat mijn concentratie wel erg flauwtjes is, dat mijn geest wel heel vaak afgeleid wordt, en misschien wel te lang.
Of het voelt niet lekker om een andere reden. Misschien speelt er iets vervelend door van voor de meditatie, of er is een onbehaaglijk gevoel dat samenhangt met iets dat ik anticipeer.
Of ik heb geen idee waardoor het komt maar het voelt gewoon niet lekker.
Soms is je ervaring gewoon helemaal niet fijn: ze voelt vreemd aan, onvertrouwd, te intens, ruw, rauw, psychedelisch, er blijft niets over van je gekoesterde zelfbeelden of van de dingen waar je op hoopt of van droomt, … : een eindeloze reeks mogelijke ingrediënten van een onaangename ervaring.
Ik heb bij onaangename ervaringen de voorbije week 2 nieuwe dingen uitgeprobeerd:
- Ik heb elke keer even gedacht: ‘dit is ook leven’. Die gedachte beschermde me tegen de neiging van mijn geest om deze ervaringen te categoriseren als een tekort of een falen, wat een afstand creëert terwijl:
Bij meditatie gaat het erom dat je je lichaam, geest, thuissituatie, werk en de mensen in je leven ziet zoals ze werkelijk zijn. Het is belangrijk dat je ziet hoe je hierop reageert en dat je je emoties en gedachten direct, in het moment, waarneemt, terwijl je hier in deze kamer en op deze plek zit. Probeer ze niet te verjagen en beter te worden dan je bent, maar kijk precies en vriendelijk naar wat zich voordoet.
Chödrön, Pema. Liefdevolle vriendelijkheid
- Ik zoomde vervolgens in op het lijfelijke van mijn ervaring én wanneer ik vond dat het wel erg onaangenaam aanvoelde, dat het een opgave was om erbij stil te staan en niet weg te vluchten, dan maakte ik het me een beetje extra comfortabel, bv door extra mee te gaan in een uitademing, of door me even uit te rekken, of door te beseffen dat ik niet zwaar hoef te lijden wanneer ik de moeite neem om even bij een onprettige ervaring te verwijlen.
Nog iets dat er deze week uitsprong: normaal gezien blijf ik de hele sessie stil zitten maar deze week heb ik soms in de loop van de 30’ even de kathouding gedaan, een yogaoefening om mijn pijnlijke rug een beetje te soigneren.
Dat waren de praktische vormen die ik gaf aan de intentie die ik me me meedraag om wat vriendelijkheid in te brengen in mijn ‘systeem’ net wanneer dat systeem wat verhardt, wanneer ik merk dat ik de ervaring aan het verbijten ben.
Zie waar je je schrap zet en vastklampt en besef: doordat ik mindfulness en tonglen beoefen en vanwege mijn algehele houding, is mijn hele leven – inclusief deze momenten – één grote ontwikkelingsweg waarop ik vriendschap leer sluiten met mezelf.
Chödrön, Pema. Liefdevolle vriendelijkheid
(Tonglen is een specifieke meditatiepraktijk, die ik overigens niet beoefen)
Johan Van de Putte